3. Everything's perfect...for awhile.

- Hej, mogę się dosiąść? - usłyszałem. Spojrzałem z niedowierzaniem w górę

i ujrzałem śliczną brunetkę.

- T-tak, pewnie, czemu nie. - byłem nieco zakłopotany, ale starałem się tego

nie okazywać.

- Jestem Jasmine, a Ty? - zapytała ze słodkim uśmiechem.

- J-ja jestem Niall. - mój uśmiech już niestety musiał wyglądać głupio.

- Jak podoba Ci się nasza szkoła? - zapytała z zaciekawieniem.

- Wiesz, na razie się jeszcze nie przyzwyczaiłem, ale jest okej. - przecież 

nie mogłem powiedzieć, że jest do bani jak każda szkoła, ta dziewczyna miała na 

mnie dziwny wpływ.

- Mam nadzieję, że szybko się przyzwyczaisz, teraz może być tylko lepiej. - to

było dziwne, jakby czytała mi w myślach, ale nie, to tylko moje schizy.

- Nie może być inaczej. - próbowałem zrobić jak najbardziej uwodzicielską minę

jaką potrafiłem, mam nadzieję, że nie zrobiłem z siebie idioty.

Ona uśmiechała się tak pięknie... Wszystko w niej mi się podobało, mimo, że znałem

ją zaledwie kilkanaście minut. Jeśli chciała abym się nią zauroczył, to jej się

udało. 

Lekcja minęła mi naprawdę szybko, przez całą godzinę rozmawiałem z Jasmine,

dlatego była to najprzyjemniejsza biologia w moim życiu. Gdy zadzwonił dzwonek,

wyszliśmy z klasy, a Jasmine nie odstępywała mnie na krok, szła ze mną korytarzem,

aż do stołówki, wtedy ponownie usiadła obok mnie. Ciągle wypytywała mnie o różne

rzeczy, jakby była naprawdę mną zainteresowana. Zaproponowała nawet, żeby 

przynieść mi jedzenie z bufetu, ale nie chciałem jej wykorzystywać, dlatego

poszedłem po nie sam. Naprawdę mnie to zdziwiło...to ja powinienem ją spytać

czy przynieść jej jedzenie, no ale cóż, jeśli naprawdę była aż tak miła, to

jak sama powiedziała - mogło być już tylko lepiej.

Zaskoczyło mnie też to, że gadała akurat ze mną, w szkole było dużo

chłopaków, myślę, że nawet lepszych ode mnie. Nie rozmawiała też z żadnymi 

dziewczynami, nie miała koleżanek? Nie możliwe... Nie chcąc być niegrzecznym

spytałem:

- Sorry, że pytam, ale nie masz żadnych koleżanek tutaj? Cały czas rozmawiasz ze

mną, znaczy nie zrozum mnie źle, mi to nie przeszkadza, nawet mi się to podoba,

ale no wiesz o co chodzi... - nie wiedziałem za bardzo jak to ubrać w słowa.

- Wiem Niall, wiem. Mam koleżanki, ale dzisiaj nie przyszły, a chciałam Cię 

poznać, bo wydawałeś się interesujący i inny niż reszta. - mówiła to patrząc

prosto w moje oczy, nie umiem opisać co wtedy czułem.

- Wow, nie wiedziałem, że ktoś się mną zainteresuje w tej szkole, ja wcale

nie jestem ciekawy... przeciwnie, jestem nudny, naprawdę. Za to Ty jesteś

wspaniała. - na początku opuściłem wzrok, ale po chwili znów go podniosłem 

i nieśmiało się uśmiechnąłem.

- W takim razie ja polubiłam tą Twoją nudność. - szeroki uśmiech zawitał na jej

pięknej twarzy, a jej zielone oczy błyszczały.

- Też Cię bardzo polubiłem. - "nawet nie wiesz jak bardzo" dodałem w swoich

myślach, cholera, ona była taka cudowna.

*

Skończyła się ostatnia lekcja, wszyscy wyszli z sali, ja z Jasmine na samym

końcu. Poszliśmy w stronę szafek, okazało się, że nawet szafki mamy koło siebie.

Uśmiechnęliśmy się do siebie gdy to zauważyliśmy. Czułem, jakbyśmy byli dla

siebie stworzeni. Zaraz, chwilkę Horan... stworzeni dla siebie, bo mieliśmy

obok szafki? Durny jesteś. Eh, od dawna to wiem. Skoro tak dogadywaliśmy się

z Jasmine postanowiłem zapytać:

- Hm, może dasz mi swój numer? Chyba, że nie chcesz mieć ze mną do czynienia

poza szkołą. - udałem smutnego.

- Co Ty gadasz! Pewnie, że chcę idioto! - zaśmiała się tak uroczo, aż czułem jak

na moich policzkach pojawiły się lekkie rumieńce.

- Uf, już myślałem, że dasz mi kosza - nie wiem dlaczego to powiedziałem - znaczy,

że nie będziesz chciała dalej ze mną utrzymywać kontaktu. - głupio się 

uśmiechnąłem.

- Oj słodki jesteś jak tak się jąkasz. - znowu się tak uroczo zaśmiała, a ja

przez cały czas stawałem się coraz bardziej czerwony na twarzy. 

Uśmiechąłem się szeroko. W końcu zapisała mi swój numer na lewej ręce, a ja

za to podziękowałem jej całusem w polik. Nie wiem czy był to dobry pomysł, ale

ona była raczej zadowolona, więc chyba nie miałem się czego obawiać. Buziaka

wykorzystałem jako pożegnanie i dodałem krótkie "pa" z uśmiechem, zmierzając

w stronę wyjścia. Jasmine miała jeszcze dodatkowe zajęcia, dlatego wracałem sam.

*

Doszedłem pod mój dom, otworzyłem drzwi i wchodząc do holu zacząłem zdejmować

buty, a plecak rzuciłem gdzieś obok. W salonie siedziała moja siostra 

i oglądała jakieś babskie programy w tv. 

- Hej, gdzie Adam? - zdziwiłem się.

- Poszedł szukać pracy, a co myślałeś, że będziemy się w trójkę urzymywać na 

pieniądzach babci? - w sumie racja, babcia była jedyną osobą, która jeszcze

o mnie pamiętała, ale nie kontaktowaliśmy się zbyt często, bo mieszkała 

w Australii, co miesiąc tylko przesyłała mi pieniądze na utrzymanie.

- Nie no, pewnie, że nie. A Ty nie szukasz pracy? - zapytałem jakby z żalem, że

wykorzystuje do tego swojego chłopaka.

- Na razie chcę odpocząć, nie pamiętasz, że byłam w szpitalu? - powiedziała to

trochę jakby się wkurzyła.

- Ah, przepraszam. Racja. - rzeczywiście, zapomniałem o tym.

- Zjesz obiad? Będą nuggetsy i frytki. - wspominała wcześniej coś o złym odżywianiu, 

a szykuje nam na obiad frytki? Nieważne, mi pasuje takie żarcie.

- No jasne, umieram z głodu! - w końcu nie jadłem nic od śniadania.

W czasie gdy Kylie przygotowywała obiad ja poszedłem do swojego pokoju, włączyłem

laptopa i sprawdziłem twittera. W interakcjach zobaczyłem, że mam nowego

followersa i zobaczyłem nazwę "Jasmine Carter". Uśmiechnąłem się jak debil

do monitora, dałem jej follow back i zamknąłem laptopa. Leżałem na łóżku

rozmyślając o dzisiejszym dniu i przypomniałem sobie, aby napisać do Jasmine.

Nie wiedziałem jak zacząć tę rozmowę, a więc po prostu napiałem "Nie przeszkadzam? :)".
Odłożyłem telefon obok siebie, ale po kilku sekundach usłyszałem dźwięk

nowej wiadomości i od razu chwyciłem telefon spowrotem do ręki, odblokowałem 

ekran i przeczytałem:

(Od Jasmine do Nialla) Zgaduje, że to Ty Niall. I Ty mógłbyś mi przeszkadzać? Nie żartuj.

(Od Nialla do Jasmine) Przecież nie wiem co robisz, dlatego wolę spytać ;)

(Od Jasmine do Nialla) Wolałabym, żebyś spytał o coś innego x

(Od Nialla do Jasmine) Nie czytam w Twoich myślach, ale może dzisiaj w parku o 6?

Nagle usłyszałem głos mojej siosrty wołającej mnie na obiad. Zszedłem na dół,

zostawiając mój telefon na łóżku. Nie chciałem, żeby Kylie dopytywała się przy 

obiedzie z kim piszę, to mogłoby być męczące. 

Zjadłem swoją dużą porcję frytek i nuggetsów, po czym szybko pobiegłem na górę

sprawdzić co odpisała Jasmine. 

Skoczyłem z radości gdy odczytałem sms-a od niej.

(Od Jasmine do Nialla) Jasne, nie mogę się już doczekać x

(Od Nialla do Jasmine) To do zobaczenia :)

Moja radość była wielka. Nie pamiętam kiedy ostatnio się tak czułem. Tak, 

cieszyłem się gdy Kylie z Adamem się wprowadzili, ale to było inne uczucie. Wiecie 

o czym mówię. Przecież zauroczyłem się tą dziewczyną. Czułem się jakbym znał ją 

dłużej niż tylko jeden dzień, ona zdąrzyła w ciągu tych kilku godzin nieźle 

namieszać w mojej głowie.

*

Zbliżała się godzina spotkania, a więc postanowiłem się jakoś naszykować, nie

tak jak wyglądałem w szkole, nieuczesany i ubrany w pierwsze lepsze ciuchy.

Chciałem zrobić dobre wrażenie na tej dziewczynie. Założyłem moje ulubione 

jeansy, szarą koszulkę i czarną bluzę, a do tego moje ulubione białe conversy.

Nie lubiłem przesadzać ze strojem, ten był w sam raz. Ułożyłem jakoś włosy

i zszedłem na dół, nie mogło się obyć bez komentarza mojej siostry:

- Uuu, no proszę, gdzie tak się mój braciszek wyszykował, co? - siedziała nadal

przy stole w kuchni, która była połączona z salonem, dlatego widziała mnie jak

schodziłem po schodach.

- Umówiłem się z nową koleżanką w parku. - uniosłem brwi z lekkim uśmiechem.

- No to nieźle, Nialler, szybki jesteś. - wiadomo, chciała mi zrobić na złość.

- Bez przesady, powiedziałem koleżanka, a nie dziewczyna. - nie lubiłem, kiedy 

mówiąc o jakiejś dziewczynie, ktoś od razu uważa, że jesteśmy razem.

- Okej, nie denerwuj się. Złość pięknośći szkodzi. - powiedziała mrugając 

i posyłając mi całusa w powietrzu. Ja się tylko uśmiechnąłem i powiedziałem 

"cześć". 

* 

Szedłem alejkami parku, aż zauważyłem postać w brązowych włosach przytulającą

się z jakimś chłopakiem. Stanąłem w miejscu i zacząłem się zastanawiać czy to

Jasmine. Po chwili już byłem pewien, że to ona. Zamurowało mnie, a w moim

sercu zrobiło się nagle chłodno. Byłem zmieszany, patrzyłem w ich stronę

ze smutnym wyrazem twarzy, a w mojej głowie tworzyły się miliony

różnych myśli.

_________________________________________

Kim był tajemniczy chłopak, z którym Niall zobaczył Jasmine? 

Czytajcie, a się dowiecie, następny rozdział prawdopodobnie jutro, ewentualnie

w środę :)

mam nadzieję, że się podoba i oby było więcej czytelników, jak możecie,

to roześlijcie linka znajomym, czy coś, byłoby mi bardzo miło i zachęciłoby

mnie to jeszcze bardziej do pisania :) x

mimo tak małej ilości, kocham was

{@hifromswagland}